خسارت معنوی و شیوه های جبران آن با تاکید بر رویه قضایی ایران

خسارت معنوی از جمله مباحث پرچالشی است که در اصول، قوانین و مقررات کنونی به لزوم آن تصریح گردیده؛ اماچگونگی جبران و نحوه ی ارزیابی آن تعیین نشده است.در سیستم های حقوقی کشورهای مختلف راه کارهایی برای جبران خسارت معنوی در نظر گرفته شده؛ اما ملاک و معیار ثابت و مشخصی در باب شیوه های جبران خسارت معنوی ارایه نشده است. قاعده ی لاضرر که از مسلمات فقهی می باشد، برای اثبات مسیولیت مدنی ناشی از خسارت معنوی و روشهای جبران آن مورد استناد واقع شده است. عقلا نیز به جبران خسارت معنوی وارد شده بر اشخاص حکم می کنند. در نظام حقوقی ایران نیز خسارت معنوی قابل جبران است. اما اینکه از چه طرقی این امر امکان پذیر است جای بحث ما می باشد. در قانون برای جبران ضررهای معنوی، روش شناخته شدهای وجود ندارد، اما شیوه های متداول در حقوق عرفی و موضوعه، در قانون نیز قابل پذیرش به نظر می رسد؛ زیرا روشهای جبران خسارت معنوی، اموری نسبی و برآیندی از اندیشه های حقوقی و اجتماعی هر عصر هستند؛ و از سکوت و عدم رد قانون گذار می توان رضایت را دریافت. بنابراین می توان اظهار داشت که پذیرش جبران مالی و انواع جبران های غیر مالی به منظور ترمیم ضرر معنوی در قانون ایران قابل توجیه و دفاع است