مروری بر چالش های موجود در فرآیند جداسازی و انتخاب میکروارگانیسم های حلکننده فسفات با تاکیدبر اکوسیستم های آبزی پروری

بررسی بسیاری از مقالات منتشر شده در حوزه کشاورزی و آبزیپروری نشان میدهد تری کلسیم فسفات (TCP) به عنوان عامل اصلی جداسازی و انتخاب میکروارگانیسمهای حلکننده فسفات (Phosphate solubilizing microorganism) می باشد. همچنین فرآیند جداسازی در محیط کشتهایی مانند اسپربر (Sperber)، پیکوسکایا (PKV ) و محیط کشت حلکنندههای فسفات موسسه تحقیقات ملی باغبانی (NBRIP) که pH ، میزان و نوع مواد مغذی و دمای انکوباسیون هر یک مشخص است انجام میگیرد، در حالی که بسیاری از مطالعات انجام شده در حوزه اکولوژی نشان میدهد پارامترهای فیزیکوشیمیایی و بیولوژیکی، نوع و میزان ترکیبات نامحلول فسفات، تنوع و سطح سوبسترای موجود در محیط در اکوسیستمهای مختلف بسیار متنوع میباشند. دانش بیولوژیکی و شیمیایی حال حاضر و همچنین مقالات منتشر شده در سالهای اخیر نشان میدهد PSM جداسازی شده با این فرآیند برای افزایش رشد گیاهان و همچنین افزایش جامعه تولیدکنندگان اولیه در مزارع پرورش ماهینسبتا0 ضعیف و غیر قابل اعتماد هستند. در بسیاری از تحقیقات برای جداسازی اولیه PSM از ویژگی تشکیل هاله در محیط کشت جامد استفاده میشود، در حالی که مطالعات اخیر نشان میدهد برخی میکروارگانیسمهایی که بدون تشکیل هاله در محیط کشت جامد رشد میکنند، دارای توانایی بالایی در انحلال فسفات هستند. بنابراین ویژگی تشکیل هاله نمیتواند شاخص مناسبی برای جداسازی و ارزیابی PSM باشد. بنابراین توصیه می گردد برای جداسازی PSM از دو تا سه ترکیب مختلف نامحلول فسفات، به صورت ترکیبی و یا متوالی، جایگزین استفاده از TCP گردد. همچنین قبل از فرآیند جداسازی، ویژگی های فیزیکوشیمیایی و زیستی اکوسیستم مورد نظر مورد بررسی قرار گرفته و در طی فرآیند جداسازی PSM در محیط کشت مورد استفاده قرار گیرد.