تاثیر تمرین مهارت ایروبیک بر حافظه کاری بینایی دانشجویان

در دو دهه اخیر روشن شد که سیستم عصبی مرکزی همانند دیگر سیستمهای بدن، در پاسخ به تمرین، اثرات فیزیولوژیکی مثبت و منظمی از تجربیات یا مداخلات تمرینی کسب میکند. این اثرات گسترده و همه جانبه است؛ از تغییرات در اندامها تا تغییرات در سطح سلولی. بخشی از این تغییرات شامل: افزایش گردش خون مغزی (که ممکن است برای اثرات بعد ی به عنوان کاتالیزور عمل کند)، افزایش فاکتورهای رشدی مرتبط با رگزایی، تغییر در تعداد و اندازه دندریتها و به ویژه هیپوکمپ، افزایش حجم مغز (کلکمبو و همکاران، .(2006 بنابراین به نظر میرسد فعالیت ورزشی و تمرین بدنی اثری مثبت بر عملکردهای شناختی افراد داشته باشد. در این میان حافظه به عنوان قابلیت بنیادی مرتبط با هیپوکمپ، پیش نیاز بسیار مهمی برای انجام مطالبات روزانهاند. پژوهشهای مداخلهای بسیاری روی تاثیرات ورزش بر عملکردهای شناختی، به ویژه حافظه سالمندان، انجام گرفته است که بهبود در ارزیابی عملکردهای اجرایی، توجه و حافظه را گزارش کردهاند. مطالعاتی نیز روی جوانان انجام گرفته است که بیشتر آنها پیشرفت هایی را در انواع مختلف حافظه در اثر فعالیت ورزشی گزارش کرده اند (هاتینگ، شونبرگ و رودر، .(2012 سیستم بینایی نقش مهمی در تنظیم بسیاری از رفتارهای انسان از جمله رفتارهای مربوط به حرکت در محیط، جهتیابی و ادراک وضعیت را به عهده دارد و حدود 40 درصد از اطلاعاتی که از طریق حواس مختلف وارد مغز و در آنجا پردازش میشوند، اطلاعات بینایی هستند. حافظه کاری بینایی تقریبا0 جزء اصلی تمام فعالیتهای انسان است و نقشی حیاتی درکنترل حرکات درحال اجرا و برخط بازی میکند (برویر و کینیل، .(2009 بنابراین توجه به اجزای مختلف حافظه کاری بینایی و نقش آنها در حوزه-های عملکردی و اجرایی حایز اهمیت بسیاری است. ظرفیت حافظه کاری برای تواناییهای شناختی مهم مثل استدلال، قوه ادراک و حل مسیله ضروری است. از آنجا که ظرفیت حافظه کاری محدود بوده و در پردازش اطلاعات نقش تعیین کنندهای دارد، تفاوتهای فردی در ظرفیت حافظه کاری در عملکرد افراد منعکس میشود.