بررسی مقتضیات بومی و محلی در زنگ ورزش مدارس دوره تحصیلی ابتدایی استان مازندران

ورزش به عنوان یکی از عوامل ارزشی در جامعه مطرح است. ورزش وسیلهای برای شکوفایی و توسعه قابلیت های جسمی، فکری، روانی، روحی، شخصیتی و اجتماعی افراد است. ورزش با کاهش خستگیهای فکری و جسمی، روح تعاون و همکاری و همبستگی و یکدلی را تقویت میکند. بدون شک ورزشهایی که از چنین خاصیت هایی برخوردارند و این روحیه را میتوانند در بین اقشار مختلف جامعه بوجود آورند، ورزشهای بومی، محلی و سنتی اند (حسنپور، .(1387 در آموزش و پرورش نیز نخستین هدف، رشد ابعاد گوناگون شخصیت فرد از جنبههای جسمانی، روانی، اجتماعی و معنوی است. تربیتبدنی از قدیمیترین مواد درسی دوره های تحصیلی است که از طریق آموزش فعالیتهای حرکتی و ورزشی، نقش عمدهای در تربیت کودکان و نوجوانان دارد. زیتونلی و همکاران((1390، بر بازیهای بومی و محلی دوره ابتدایی به عنوان ابزاری مکمل، مفید و موثر برای پرورش افرادی سالم، فعال و متعادل از نظر جسمی و روانی در مدارس ابتدایی تاکید نمودند. خلجی و همکاران، (1386)، بازیهایبومی و محلی را عاملی انگیزشی مطرح نمودند، که متنوع و دارای ارزش فرهنگیاند که در آنها تجارب حرکتی، انواع مهارتهای حرکتی بنیادی وجود دارند. پالم (2005)، به دارا بودن محتوای لازم ورزشهای سنتی برای آموزش های فیزیکی، فرهنگ منطقه، قوانین و مهارتها اشاره نمود. کمپبل (2008) معتقد است، بازی نه فقط بر رشد تواناییهای شناختی کودکان، بلکه بر ساخت فیزیولوژیکی مغز، نیز اثری غیرقابل انکار دارد. لندرث (2009) بیان کرد که بازی برای کودکان همانند کلام برای بزرگسالان است و وسیلهای برای بیان احساسات، برقراری روابط، توصیف تجربیات، آشکار کردن آرزوها و خودشکوفایی است. با عنایت به تحقیقات پیشین در مورد اثرات بازیها و بازیهای بومی و محلی، بهترین راه برای رسیدن به اهداف تربیت بدنی دوره ابتدایی توسعه و اهمیت دادن به این بازیها است. با توجه به نقش زنگ ورزش در پرورش و رشد جسمی، عاطفی و اجتماعی دانشآموزان و آماده سازی آنها برای زندگی در آینده در مدارس ابتدایی کشور، این پژوهش به بررسی میزان آشنایی و استفاده معلمان ورزش مازندراناز مقتضیات بومی و محلی مازندران در زنگ ورزش مدارس دورهی ابتدایی استان پرداخته است.