کارکرد گردشگری زیارتی در توسعه سازه های شهری (با نگاه بر شناخت سازه های وقفی)

جهان خلقت در پرتو حکمت الهی از سنن و قوانینی پیروی می کند که شناخت این سنن در جنبه های مختلف، زمینه را برای نیل به مقام والای انسانی(خلیفه الهی) و ایجاد جامعه آرمانی فراهم می آورد. یکی از این قوانین تدبیر امور نظام هستی بر پایه گردش و چرخش است. از این دیدگاه نشو و نمای همه چیز، از جمله تفکرات در سایه حرکت، گردش و چرخش به حظ کامل می رسد. اسلام به عنوان کامل ترین دین؛ ادیان و افکار دیگر را به سفر، تفکر و تدبر در نظام خلقت، عاقبت انسان ها و ... دعوت می کند تا انسان را از نگاه تک بعدی دور کند. آنچه تا امروز جهان را رنج داده نگاه تک محوری برخی از اندیشه های فلسفی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است که انسان ها را در درون مرزهای خودساخته فرو برده و از همگرایی وانهاده است. انسان ها با انگیزه های گوناگونی مسافرت می کنند. شناخت انگیزه های گردشگران به سیاست گذاران و برنامه ریزان ملی، منطقه ای و محلی این فرصت را خواهد داد تا برنامه ها و سیاست های خود را متناسب با نیازهای گردشگران پی ریزی نمایند. همچنین شناخت اهداف گردشگران به ما کمک خواهد کرد تا مقاصد آنان را بهتر بشناسیم، رفتارهای آنان را بفهمیم و با توجه به انگیزه های مسافران، نگرش ها و ارزش های آنان، بازارهای هدف را بهتر تعریف نماییم. در نگاه سنتی نسبت به توسعه پایدار و انگیزه های مسافران دقت شده است، در نتیجه زیرساخت های ملموس و ناملموس جذب گردشگران اغلب مورد ملاحظه بود. این امر موجب ساختن سازه های وقفی(مانند کاروانسرا، مسجد، خانقاه، آب انبار، قنات و ...) بود. بر همین اساس مقاله حاضر بر آن است تا ضمن بررسی مبانی توسعه پایدار، انگیزه ها و اهداف مسافران، بازارهای هدف را مورد بررسی قرار دهد.