روبرویی معماری معاصر ایران با مدرنیته و تاثیر آن بر هویت بدنه شهری( مطالعه موردی: بافت قدیمی شهر خرم آباد، محله پشت بازار )

آنچه که از اوایل قرن چهاردهم هجری خورشیدی تاکنون در شهرهای گوناگون کشورمان و طی چند ساله ی اخیر، در روستاهای مان نیز ساخته می شود، نه معماری مدرن و نه معماری نو می توان نامید؛ مدرن نیست، زیرا خاستگاه ها و مبانی اندیشه های شکل دهنده اش مجموعه داده هایی اند دارای ریشه هایی ناهمگون و متنافر نسبت به تعریفی که برای معماری مدرن ، به مثابه یک پدیده ی علمی- فرهنگی- هنری اروپایی، قایلیم. و نو نیست زیرا نوانسته پیوندهای شکلی – کاربردی – معنوی اش را با گذشته یک باره از میان بردارد و اندیشه های سامان یافته و از ریشه نو را به جای آن چه پیش تر وجود داشته بنشاند. اما از آن جا که می توان مجموعه ویژگی ها را با تمامی گستردگی و پراکندگی ای که دارد برشمریم که به نسبت های گوناگونی در شکل دادن به معماری هفتاد تا هشتاد ساله ی اخیر ایران تعیین کننده بوده اند، واژه ی معاصر برای آن برگزیده شده است. از طرفی امروزه افزایش سریع جمعیت با تاثیرپذیری از مهاجرت روستاییان به شهرها موجب شکلگیری محلاتی با شرایط و ویژگی های اجتماعی- اقتصادی و کالبدی نامطلوب گردیده است. یکی از مراکز شهری با چنین مشخص های مرکز شهر خرم آباد می باشد که در روبرویی با مدرنیته دچار چالش هایی شده که می توان به چالش بی هویتی در بدنه شهری اشاره کرد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است و برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از بررسی های کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده شده است که این اطلاعات به روش تکنیک swot تجزیه و تحلیل شده تا بتوانیم نقاط قوت، ضعف، تهدیدها و فرصت های بدنه شهر خرم آباد را مورد بررسی قرار دهیم. با توجه به این روش به نتایج و راهکارهای مطلوبی نایل شدیم که مهمترین آنها وضع قوانین ساخت و ساز و سختگیری در اجرای آن توسط مسیولین است.