حفظ منظر تاریخی بافت قدیم منشا هویت و توسعه پایدار گردشگری

ایران کشوری با جاذبه های فراوان تاریخی و فرهنگی است. آثار مادی و معنوی این سرزمین تماما ریشه در طبیعت و تجربه و تلاش و مهارت و خلاقیت و تبادل اطلاعات و ارزشهای انسانی و اخلاقی دارد. این داشته ها در شمار مقتدرترین میراث جهانی هستند که در جای جای آنها فرهنگ و تمدن موج می زند. در هیچ جایی از جهان نمیتوان همه این مشخصه ها را یکجا یافت. بنابر این بسیاری از مردمان دیگر کشورها به دیدن هویت و فضاهای شهری و رسوم و لهجه و غذا و لباس و ارزشهای جوامع ما علاقه دارند و همین امر میتواند بزرگترین جاذبه گردشگری برای شهرهای متنوع ایران محسوب گردد. اما ما هنوز نتوانسته ایم استفاده در خور توجه ای از این همه امتیازات به عمل آوریم و این داشته های ارزشمند مادی و معنوی را به جهانیان و حتی مردم کشور خودمان معرفی کنیم. ضمن اینکه تخریب محلات قدیمی و ابنیه و محوطه های باستانی سرعت یافته. تا مشکل مسکن مردم و هزینه های شهرسازی و برخی توسعه های مدرن حل گردد. مشکلاتی که در هر جایی قابل رسیدگی هستند و نمی باید با دامن زدن به آنها موجبات آسیب رساندن به توسعه پایدار گردشگری را سبب شد. اگر ما به روند تخریب محلات قدیمی و محوطه های باستانی پایان دهیم و به بافت تاریخی شهرهایمان حیات بخشیم، در آن صورت گردشگران خودشان برای دیدن زیباییها و هویتهای تاریخی و فرهنگی شهرهایمان خواهند آمد. موفق ترین شهرهای گردشگری جهان همانهایی هستند که نسبت به حفظ و توسعه محله های قدیمی خود تلاش کرده اند و در خارج از این محله ها، به توسعه فضاهای زیبای تفریحی گردشگری و فروشگاه های بزرگ اقدام نموده اند