نمودهایی از تعامل انسان با محیط در معماری بومی ایران

امروزه این حقیقت بر هیچ کس پوشیده نیست که انسان چه از نظر روحی و چه از نظر جسمی نیازمند طبیعت است. نیازی که از ابتدای زندگی انسان بر روی زمین وجود داشته و پاسخ های متنوعی را در طول تاریخ به همراه داشته است. در این تحقیق با بررسی نمودهای تعاملی انسان و محیط در معماری سنتی ایران، علاوه بر تعیین شگردهای به کار رفته در طراحی کالبدی، مشخص گردید که استفاده از شرایط محیطی و قابلیت های منطقه به منظور ایجاد آسایش در داخل بناها از اهداف مهم معماری بومی ایران بوده است. روش بررسی در مقاله حاضر روش توصیفی _ تحلیلی بوده و اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای و استفاده از منابع و اطلاعات موجود در کتب و مقالات جمع آوری شده است. در انتها با توجه به راهکارهای بررسی شده در معماری سنتی ایران و جدول تدوین شده پیشنهاداتی برای استفاده مجدد از کهن الگوهای معماری ایرانی ارایه گردیده است.