بررسی رابطه بین فشردگی و سرزندگی در بافت قدیم و معاصر ( نمونه موردی: محله شیخداد و شهرک دانشگاه )

با افزایش سریع جمعیت جهان و تمرکز آن در شهر ها، حومه گستری و گسترش افقی شهرها، سرعت بالایی گرفته و بحران برنامه ریزی شهری در اکثر نقاط جهان، ابعاد گسترده ای یافته است. توسعه پراکنده و گسترش افقی شهرها سبب بروز اختلالات مختلف اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در پیکره ی شهر ها شده است. امروزه دیدگاه شهر فشرده به خاطر پیامدهای مثبتی همچون ( کاهش آلودگی های محیطی و کاهش مصرف سوخت و غیره ) در برابر نگرش رشد افقی و پراکنده پذیرفته شده است. هم چنین در بررسی میزان سرزندگی شهری و تعیین شاخص های مختلف موثر بر آن پژوهش های متنوعی انجام شده است. از این رو در این پژوهش با هدف شناسایی رابطه بین میزان فشردگی وسرزندگی در دو نمونه موردی بافت قدیم و معاصر شهر یزد، عوامل موثر بر میزان فشردگی و سرزندگی از دید ساکنین مورد سنجش قرار گرفته و راهکارهایی جهت ارتقا سرزندگی در این دو نمونه ارایه شده است. این پژوهش از حیث هدف جزء پژوهش های کاربردی-توسعه ای است و روش پژوهش پیمایشی و همبستگی است. روش گردآوری داده استفاده از پرسشنامه و اسناد و منابع کتابخانه ای می باشد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. خلاصه نتایج پژوهش حاکی از آن است که رابطه معناداری میان میزان فشردگی و سرزندگی در بافت قدیم و معاصر وجود دارد.