واکاوی ساختارهای تعاملات تندیس گرایی و سازه گرایی در معماری معاصر

تعاملات در سازه گرایی از دیر باز منجر به ژرف نگری در فرآیند طراحی بوده است و در طراحی معماری غایت فراهم ساختن ملزومات زیبایی شناسی و کاربردی توام با هم می باشد. ولیکن نکته حایز اهمیت این است که معماری بدون در نظر گرفتن کارشناسی سازه نمی تواند وجود داشته باشد بلکه با تلفیق معماری و سازه می توان به نتیجه ای مقبول دست یافت. آمیزش معماری و سازه ترکیبی است از هنر، ارزش های زیبایی شناسی و فناوری کاربرد فولاد و بتن مسلح که در دوران معاصر آزادی عمل بیشتری در اختیار معماران قرار داده است تا بلند پروازی های خود را به واقعیت مقرب سازند و در عمل تعداد معدودی از معماران به سمت فرم هایی حرکت کردند تا فرمی تندیس گونه داشته باشند و این هم آوازی به کمک دانش سازه رخ می داد. هدف از این پژوهش بررسی ، تحلیلی و مقایسه ای است که به تعاملات تندیس گرایی و سازه گرایی در معماری پرداخته است.