بررسی تحلیلی روانشناسی فضاهای مسکونی با تاکید بر مولفه های هویت مکان

پس از دوران مدرن و با ساخت وسازهای صورت گرفته برای تامین مسکن که به ویژه در کشورهای در حال توسعه همچون ایران، عموما بر پایه تقلید از جوامع غربی و بدون توجه به همخوانی محیطهای ساخته شده با هویت ساکنین آنها صورت گرفته است، جامعه امروز با مساله جدیدی به نام بحران هویت روبرواست. در این زمینه نقش محیط سکونت انسان به عنوان نخستین کانون شکل گیری هویت وی بسیار حایزاهمیت است. حس تعلق به مکان را میتوان رابطهای عاطفی و پر معنا بین شخص و مکان توصیف کرد، پیوندی احساسی که مردم آن مکان را به عنوان قرارگاهی برای بازگشت بدان ارزشمند بدانند. هویت بخشی به سکونتگاه های شهری از طریق ایجاد محیطی که افراد ساکن در آن نسبت به آن محیط احساس تعلق مکانی داشته باشند، بسیاری از معضلات اجتماعی و فرهنگی را برطرف خواهد نمود. لذا شناخت مولفه های هویت بخش به سایتها به لحاظ برخورداری از این عوامل، تحلیل رابطه بین فاکتورهای هویت شهری و میزان تعلق مکانی شهروندان، شناخت نقاط قوت وضعف در این زمینه میتواند به حل بسیاری از مشکلات ناشی از بی هویتی در اینگونه سکونتگاهها کمک نماید.