شناسایی سیستم بام سبز مناسب در شهر تهران با تکیه بر مفاهیم اقتصادی با استفاده از روش TOPSIS

توسعه فضای سبز شهری، به گونه ای که متناسب با ساخت و ساز و جمعیت شهری باشد، یکی از چالش های عمده کلان شهرهای معاصر تلقی می شود. از آنجایی که ایجاد و توسعه فضاهای سبز شهری اغلب فاقد ارزش مستقیم اقتصادی می باشند، لذا این بخش از حمایت و توسعه کمتری برخوردار است. بام سبز شامل مجموعه ای است به هم پیوسته از پوشش گیاهی با رشد متناسب، یک لایه زهکشی مطلوب جهت تخلیه آب و یک عایق ضدآب که سقف را پوشش می دهد. وجود موانع مختلف، علی الخصوص هزینه بالای نصب ونگهداری در مقایسه با هزینه های کم بام معمولی و کاهش مصرف انرژی در کشورهایی مانند ایران که بهای انرژی نسبتا ارزان بوده، توسعه این فناوری را با چالش های مهمی روبرو نموده است. بام سبز یکی از راهکارهای زیست محیطی پیشرفته، برای افزایش پایداری فضای شهری می باشد. بام سبز با توجه به کارکردهای زیست محیطی و اجتماعی، در سال های اخیر در کشورهای توسعه یافته مورد توجه قرار گرفته و در انواع ساختمان ها با کاربری های مختلف اجرا گردیده، ولی متاسفانه این فناوری همچون سایر پدیده های زیست محیطی به دلایل متعدد در کشورهای کمتر توسعه یافته از جمله ایران، مورد توجه قرار نگرفته است. این پژوهش سعی دارد با توجه به کارکردهای مهم فضای سبز عمودی به ویژه در کاهش مصرف انرژی، کاهش آلودگی وسایر فواید اجتماعی و زیست محیطی که باعث افزایش کیفیت فضاهای شهری می گردد با بررسی و مطالعه تجربیات انجام شده به شناسایی معیارهای مهم و تاثیرگذار اقتصادی پرداخته و با اشتراک گذاشتن این معیارها در میان گروهی از صاحب نظران و تحلیل و ارایه نتایج مناسب حاصل از آن و انتخاب مناسب ترین سیستم بام سبز با استفاده از روش تصمیم گیری TOPSIS که یکی از بهترین مدل های تصمیم گیری می باشد، بتواند به توسعه فضای سبز در کلانشهرهایی همچون تهران کمک نماید.