اثر بخشی مداخله گروه درمانی شناختی وجودگرا بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان

این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی شیوه مداخله تلفیقی گروه درمانی شناختی وجودگرا بر افزایش کیفیت زندگی زنانماستکتومی شده با استفاده از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و گمارش تصادفیانجام گردید.روش کار: جامعه آماری این مطالعه را زنان 20 تا 65 ساله مبتلا به سرطان سینه ای تشکیل می دادند که برایاستفاده از امکانات درمانی به بیمارستان های دارای بخش آنکولوژی شهر تهران مراجعه و در مرحله پرتو درمانی قرارداشتند. گروه نمونه نیز 22 نفر از بیماران مراجعه کننده به بخش پرتو درمانی بیمارستان امام حسین تهران بودند کهپس از معرفی برنامه، آمادگی خود را برای شرکت در جلسات گروه درمانی اعلام کرده و بر اساس مقیاس افسردگی بک2 افسردگی آنها متوسط بوده انتخاب، و به طور تصادفی در دو گروه 11 نفره آزمایش و گواه گمارده شدند. قبلاز اجرای مداخله، اعضا هر دو گروه با پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران سرطانی Eortc QLQ-C30 (1987 ) مورد سنجش قرار گرفتند. گروه آزمایش در 12 جلسه 90 دقیقه ای گروه درمانی شناختی وجود گرا که هفته ای یکبارتشکیل می شد، شرکت کردند در حالی که گروه گواه به عنوان فهرست انتظار در این مدت از هیچ مداخله روانیاجتماعی رسمی برخوردار نشدند. در پایان جلسات مجددا هر دو گروه مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. داده ها با استفادهاز نرم افزار SPSS-16 برای اجرای آزمون آماری تحلیل کوواریانس پردازش شد. نتایج حاکی از افزایش معنی دار میانگین گروه آزمایش نسبت یه گواه در مقیاس کیفیت زندگی بود.نتایج نشان دهنده تفاوت معنی دار در میانگین پسآزمون کیفیت زندگی گروه آزمایش در مقابل گروه گواه می باشد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش روش مداخله گروه درمانی شناختی وجود گرا می تواند کیفیت زندگیزنان مبتلا به سرطان پستان را به نحو موثری افزایش دهد.