راهکارهای جدید در توضیح هتروژنیسیتی سرطان پستان

در صد سال پیش برداشتن تخمدانها در برخی از بیماران متاستاتیک با کاهش علایم همراه بود و در برخی دیگربرداشتن تخمدانها هیچ سودی برای بیمار نداشت لذا بیش از صد سال است که می دانیم سرطان پستان بیماریهتروژنی است و همه بیماران به یک درمان خاص پاسخ یکسانی نمی دهند. علی رغم اینکه افزایش طول عمر بیمارانمبتلا به سرطان پستان به شیمی درمانی نسبت داده می شود. تعدادی از بیماران سرطان پستان بدون انجام شیمیدرمانی نیز دچار عود نخواهند شد و از طرف دیگر برای تعداد دیگری از بیماران نیز انجام شیمی درمانی با استفاده ازرژیم های ترکیبی در دسترس نیز بدون فایده است و این بیماران در سالهای آینده پس از درمان دچار متاستاز شده و بهعلت آن فوت خواهند شد. مشخصات پاتولوژیک نتوانسته است به تنهایی هتروژنیسیتی را در این بیماران توضیح دهد.اولین مشخصه ای که دید فراتری از مشخصات سلولی برای ما ایجاد کرد شناسایی گیرنده های هورمونی بود و درسالهای بعدی شناسایی her2/neu باعث روشن تر شدن ابعاد دیگری از هتروژنیسیتی این بیماری گردید. شناسایی این گیرنده ها، نشان داد که بیماران با گیرنده هورمونی، پاسخ مناسبتری به مداخلات هورمونی دارند و در ضمن اینکهبیمارانی که موتاسیون her2/neu دارند در مقایسه با آنانی که فاقد آن هستند، پاسخ کمتری به رژیم شیمی درمانی CMF خواهند داشت. اضافه شدن داروهای آنتراسایکلین و تاکسانها به لیست داروهای شیمی درمانی در سرطان پستان باعث استفاده گسترده ی شیمی درمانی در سرطان پستان شد. در سالهای بعدی نشان داده شد که تاکسانها درکسانی که گیرنده هورمونی مثبت دارند، اگر اثری داشته باشد، بسیار ناچیز است. علی رغم استفاده از هرسپتین درکسانی که موتاسیون her2/neu دارند، تنها نیمی از بیماران سود برده و نیمی دیگر به علت سرطان پستان فوت خواهند نمود. پیشرفتهای متعدد ژنتیکی باعث که محققان بتوانند با سرعت خیلی بیشتر و هزینه های کمتر به سکانسکردن DNA بپردازند. محققان بر اساس مقالات منتشر شده از بین مجموعه ای از ژنهای مختلف که در مراحل مختلف ایجاد و پیشرفت سرطان پستان نقش دارند، گروههای چند تایی در نظر گرفتند تا بر اساس یافته های حاصل ازبررسی این ژنها بتوانند که پی آمد بیماری را حدس بزنند. دو تا از مشهورترین این تلاشها منجر به OncotypeDx و MammaPrint شد. 21OncotypeDx ژن را مورد بررسی قرار می دهد که 16 ژن مربوط به بیماری و 5 ژن به عنوان کنترل بررسی می شوند. کارایی این تست بر روی نمونه های مطالعات قبلی بررسی شده و نتایج با نتایجبه دست آمده از این تست همخوانی دارد. این تست بیماران را بر اساس ریسک متاستاز در ده سال آینده به گروه کمخطر، خطر متوسط و خطر بالا تقسیم بندی می کند، بر اساس این تست تنها بیمارانی از شیمی درمانی سود می برندکه در خطر بالا قرار بگیرند به گروه با خطر کم، شیمی درمانی بدون فایده است و برای گروه خطر متوسط نمی توان بهطور قطع اظهار نظرکرد. هر چند که این تست هنوز نتوانسته است پاسخ مناسبی به هتروژنیسیتی بیماری بدهد امامحققان امیدوارند با استفاده از نتایج مطالعات آینده نگر بر اساس این تست بتوانند که به ارزیابی ریسک و انتخابدرمان بیماران بپردازند.