اثر بخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر سطح تحمل پریشانی زنان دارای سرطان پستان

مقدمه: سرطان پستان در سطح جهانی و ایران شایع ترین نوع سرطان میباشد و دومین عامل مرگ و میر در بین زنان در سرتاسر دنیاست. تشخیص سرطان پستان از نظرهیجانی برای افرادی که تحت این عنوان تشخیص داده میشوند، دردناک بوده و افراد پریشانی زیادی را تجربه میکنند و به عنوان یک بحران موجب بهم خوردن تعادل زندگی این افراد میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر سطح تحمل پریشانی زنان دارای سرطان پستان طراحی شده است.روش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی می باشد که به همین منظور تعداد نمونه 40 نفر 20) نفر جهت گروه مداخله و 20 نفر جهت گروه کنترل) انتخاب گردید. از این تعداد 7 نفر 3) نفر از گروه آزمایش و 4 نفر از گروه کنترل) در پس آزمون ریزش و از تجزیه تحلیل آماری حذف گردیدند که با توجه به محدود بودن جامعه آماری و شرایط خاص بیماران سرطان پستان ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. و در قالب یک طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت شیوه های آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری قرار گرفت، در حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس تحمل پریشانی (DTS) مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (Mancova) تحلیل شد.یافته ها: داده های آماری نشان داد که بین دو گروه در پیش آزمون تفاوت معنی دار وجود نداشت، اما آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری در گروه آزمایش نمرات مولفه های تحمل پریشانی را بطور معنیداری (p<0/05) افزایش داد.بحث و نتیجه گیری: برنامه آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری میتواند جزء برنامه های مداخلاتی مفید در بیماران سرطان پستان و دیگر گروه های بیماران روان تنی در نظر گرفته شود و از طریق کاهش آشفتگی های روانشناختی تجربه شده زمینه افزایش تحمل پریشانی در بیماران و سطح سازگاری آنان با بیماری را فراهم نماید.