تحلیلی بر شاخص های سنجش کیفیت هوا با تاکید بر کیفیت هوای شهری (مطالعه موردی: شهر اهواز)

آلودگی هوا در شهرها یکی از مهم ترین معضلات محیط زیستی است که همواره تهدیدی جدی برای سلامت و بهداشت جامعه و محیط زیست می باشد. بررسی های گسترده نشان می دهد، آثار بالقوه آلودگی هوا بر سلامت انسان، افزایش مرگ و میر، مراجعه به بیمارستان و تغییر در عملکرد فیزیولوژیکی بدن به ویژه عملکرد تنفسی و قلبی عروقی بوده است. ذرات معلق به عنوان یکی از شش آلاینده بسیار خطرناک، صدمات جبران ناپذیری را به بدن انسان وارد می سازند. این آلاینده، متشکل از موادی مانند اسیدها، فلزات و گردوغبار است. ذرات معلق PM10 با قطر ده میکرون از جمله ذرات موثر در ایجاد آلودگی شدید هوا بوده که از ترکیب اکسید نیتروژن و دی اکسید گوگرد در جو زمین تشکیل می شود. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، شهر اهواز با میانگین غلظت PM10 سالانه 372 میکروگرم بر مترمکعب، مقام اول آلوده ترین شهر دنیا را در بین 1100 شهر به خود اختصاص داده است. بنابراین، در این مطالعه با استفاده از داده های ماکزیمم آلودگی ذرات معلق 10 میکرونی، به صورت سری زمانی سالانه، فصلی، ماهانه و روزانه به تحلیل کیفیت هوای شهر اهواز پرداخته شده است. نتایج حاصل از بررسی کیفیت هوا با استفاده از شاخص AQI به خوبی نشان داده است که در تمامی ماه های سال شمار روزهای ناسالم و خطرناک چشمگیر و طی سال های اخیر از رشد فزاینده ای برخوردار بوده است.