تاثیرآموزش مهارتهای اجتماعی برکاهش کمرویی واضطراب دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر منطقه تبادکان مشهد

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر کاهش کمرویی و اضطراب دانش آموزان کم توان ذهنی بود. روش تحقیق حاضر آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود.جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه کودکان پسر 13تا 18 ساله استثنایی آموزش پذیر که بنا بر نتایج آزمون هوش معتبر و یا اسناد موجود در پرونده تحصیلی، در هنگام اجرای تحقیق پاییز و زمستان 1393 در طبقه کم توان ذهنی آموزش پذیر قرار داده شده بودند.نفرات در دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد 28 نفر، به شیوه تصادفی از بین دانش آموزان مراکز استثنایی انتخاب شدند. سپس 10 جلسه آموزش مهارت های اجتماعی هر جلسه به طول 40 دقیقه برای گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش عبارت بود ند از آزمون اضطراب کتل و آزمون کمرویی سموعی. به منظور بررسی صحت فرضیه های تحقیق با استفاده از تحلیل کواریانس اقدام به تحلیل داده ها گردید. همچنین جهت بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق با توجه به مقیاس آنها، از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون استفاده گردید. بررسی یافته ها ضمن تایید وجود ارتباط بین دو متغیر کمرویی و اضطراب، نشان داد آموزش مهارت های اجتماعی باعث کاهش کمرویی و اضطراب گروه آزمایش گردید.