اثر بخشی آموزش گروهی مهارت های زناشویی بر تعارضات زناشویی، کیفیت زندگی و همراهی عاطفی در زنان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مهارت های زناشویی بر تعارضات زناشویی، کیفیت زندگی و همراهی عاطفی در زنان است. روش تحقیق حاضر شبه ازمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره ناحیه 6 شهر مشهد می باشد. نمونه پژوهش به حجم 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه کیفیت زندگی، سنجش خانواده (FAD) و تعارضات زناشویی فرم تجدید نظر شده استفاده گردید. داده های پژوهش در سطح آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین، انحراف معیار، کمینه و بیشینه تحلیل شد، علاوه بر این به منظور بررسی سه فرضیه، داده ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیره به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های زناشویی بر کاهش تعارضات زناشویی زنان تاثیر معناداری دارد. همچنین آموزش مهارت های زناشویی بر افزایش کیفیت زندگی زنان تاثیر معناداری دارد. علاوه بر این، آموزش مهارت های زناشویی بر بهبود همراهی عاطفی زنان تاثیر معناداری دارد. در مجموع نتایج پژوهش حاضر تاییدی بر نقش آموزش مهارت های زناشویی بر تعارضات زناشویی، کیفیت زندگی و همراهی عاطفی در زنان است.