بررسی تغییر نگرش جهانی در سیاست گذاری ضوابط تامین پارکینگ کاربری ها

پارکینگ یکی از اجزای سیستم حمل ونقل شهری است که با کاربری زمین ارتباط تنگاتنگی دارد. از این رو، ضوابط تامین پارکینگ کاربریها یکی از ضوابط مهم توسعهی شهری به شمار میآیند که علاوه بر توسعه ی شهر، الگوی سفرهای روزانه را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. این ضوابط، بسته به دیدگاه سیاستگذار، میتواند به شیوه های مختلفی تدوین شود. در این مقاله، شیوهی سیاستگذاری پارکینگ در 12 شهر دنیا به روش مطالعه ی کتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته و با ضوابط شهر تهران مقایسه شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که تفاوت آشکاری بین جهت سیاستگذاری در شهر تهران و شهرهای موفق دنیا وجود دارد. تجارب موفق جهانی پس از پی بردن به آثار نامطلوب ضابطه ی الزام تامین پارکینگ کاربری ها به دو شیوه آن را اصلاح کردهاند: الزام را به کلی حذف کرده یا مقادیر الزامی را به مقدار زیادی کاهش داده اند. در حالیکه در طرح تفصیلی قدیم و جدید شهر تهران، مقادیر الزامی برای تامین پارکینگ ثابت مانده است. همچنین، شهرهای موفق جهان، بسته به موقعیت مکانی کاربریها ضوابط متفاوتی را تدوین کردهاند، در حالیکه این مساله در ضوابط شهر تهران نادیده گرفته شده است. بنابراین، بازنگری این ضوابط ضرورت دارد.