شناسایی دلایل ناکارآمدی نظام پیشنهادها در تحقق کارآفرینی با استفاده از منطق فازی

امروزه نظام پیشنهادهای مبتنی بر کارآفرینی در تمامی سازمانها حتی سازمانهایی با محوریت تحقیق و توسعه، مسیله ای مغفول میباشد. نظام پذیرش و بررسی پیشنهادها که از جمله مهمترین دستاوردهای وجود نگرش مدیریت مشارکتی در سازمان بوده و بستر بروز استعدادهای نیروی انسانی خلاق در آن سازمان را فراهم می آورد، امروزه به مسیله ای نمایشی و خارج از اقدام تبدیل شده است. از سویی، کارآفرینی نیز که نشات گرفته از ایده های خلاق و تجربیات موثر میباشد، به موضوعی مسکوت تبدیل گردیده است؛ اما شاید هیچ گاه به این مهم توجه نشده باشد که با ایجاد ارتباطی موثر بین این دو مقوله، میتوان به کارآفرینی از طریق نظام پیشنهادها جامعیت بخشیده و نتایج حاصله را بصورت عملی وارد فرآیند کاری کنیم. لذا در مقاله مذکور، ضمن معرفی اجمالی از نظام پیشنهادها، کارآفرینی و دلایل عدم تحقق کارآفرینی، به این اصل توجه میگردد که یکی از دلایل اصلی ناکارآمدی تلفیق این دو مقوله، مسیله نقصان آموزش میباشد از اینرو با مدلی علمی موضوع آموزش و اثر ان بر نظام پیشنهادها و کارآفرینی، مورد بررسی دقیق تر قرار گرفته و شرایط برای کارایی بهتر آن ارایه گردیده است و در خاتمه به این مهم میرسیم که اگر نظام پیشنهادها بتواند ایده ها و نظرات کارکنان را به درستی منتقل نماید میتواند به کارآفرینی و ایجاد درآمد از ایده های آنها منتهی گردد زیرا تجربه ثابت کرده که هیچ کس به اندازه کارکنان متخصص هر بخش، از ایده ها، مشکلات و خلاء ها و راههای کسب بازده آن حوزه اطلاع ندارند. از اینرو با توجه ویژه به مقوله آموزش و ایجاد ارتباطی موثر بین آنها میتوان به افزایش بازده و کاهش ریسک در انجام پروژه های کارآفرینی، جامه عمل پوشاند.