اثربخشی آموزش مهارت های خودآموزی در مشکلات دستخط دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسا نویسی

پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی آموزش مهارت های خودآموزی بر مشکلات دستخط دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی پایه های دوم تا ششم ابتدایی مدارس عادی شهرستان خرامه در سال تحصیلی 94-1393 بودند از بین آن ها نمونه ای به حجم 32 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جا گماری شدن به طوری که هر گروه 16 نفر بودند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش مداخله آموزش مهارت های خودآموزی ( مایکنیام و گودمن 1971) را در 15 جلسه دریافت کردند. در حالی که گروه کنترل این مداخله را دریافت نکردند و در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. برای سنجش مشکلات دستخط از سیاهه محقق ساخته مشکلات دستخط (کشاورزی 1٬394) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های خودآموزی در بهبود مشکلات دستخط و خرده مولفه های آن ( خطاهای دستخط و خطاهای وضعیت بدن هنگام نوشتن) تفسیر معنی داری داشته است ( 0/01> P). بنابراین اجرای مداخله آموزش مهارت های خودآموزی در بهبود مشکلات دستخط دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری نیز با نوع نارسانویسی موثر است.