تاثیر به کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان

کارپوشه الکترونیکی مجموعهای از شواهد و مستندات دیجیتالی و الکترونیکی دانشجویان است که کوشش، پیشرفت و موفقیت تحصیلی آنها را در یک دوره آموزشی یا در یک درس نشان میدهد. پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیربه کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بوده، جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی تشکیل دادهاند که در نیمسال دوم سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش هم شامل دو کلاس از مقطع کارشناسی ارشد بود که به صورت در دسترس انتخاب گردیده اند . تعداد دانشجویان هر کلاس 18 نفر، و کل تعداد نمونه 36 نفر بودند که بهصورت تصادفی به دو روه آزمایش و کنترل جایگزین شده اند. همچنین برای اندازه گیری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی آزمودن یها ازپرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت (1990 (استفادهشده است. در ابتدای ترم از هردو گروه در شرایطی یکسان پیشآزمونی به عمل آمد و سپس گروه آزمایش به مدت یک ترم در معرض متغیر مستقل قرار گرفت و درنهایت در پایانترم جهت بررسی تغییرات حاصله پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تحلیل دادههای به دست آمده از روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافتهها نشان داد که راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بهطور معناداری افزایش یافته است. بنابراین میتوان نتیجه گیری کرد که کارپوشه الکترونیکی یکی از ابزارهای یاددهی، یادگیری و سنجش است که در آن یادگیرندگان به فعالیت بیشتر ترغیب شده و درنهایت به موفقیتهای بیشتری در یادگیری و مهارتهای مربوط به آن نایل میشوند.