سایه طبیعت بر اندیشه های انسان و روح حاکم بر فضا در طراحی معماری

تهیه سرپناه از دیرباز از مهمترین نیازهای بشر بوده است، بطور کلی مسکن از روی هم گذاردن سنگ و آجر و ... پدید نمی آمد بلکه گاهی با از میان برداشتن انبوهی از خاک شکل می گرفت و انسان تنها نیاز به خشت، آجر و ملات نداشت، بلکه باید توده هایی را بر می داشت تا پناهگاه مهیا کند . با اندک نگاهی به آثار هنری ایرانیان و تاملی کوتاه در آنها در می یابیم که سرچشمه تمامی هنرهای ایرانی برگرفته از تجسم عینی اندیشه مردمانی است که تلاش کرد هاند جهان بینی خود را در قالب آن هنر بیان کنند.طبیعت دستاورد معمار هستی، خداوند عالم است و اغلب برای معماران سرچشمه الهام بوده است. به دلیل گرایش ذاتی و فطری انسا نها در تعامل با طبیعت و تاثیرات قابل توجه ارتباط با طبیعت در روح و جشم آدمی بشر همواره به دنبال ایجاد رابطه ی منطقی و مناسب میان فضای درون و طبیعت بیرون بوده است . امروزه نیاز جسمی و روحی انسان به برقراری ارتباط با طبیعت موجب گردیده که در همه جوامع طبیعت به مثابه میراث فرهنگی تلقی شود . اینگونه نگریستن به نیازی بنام مسکن نمونه ایست عالی از ایده متحورانه از برداشت معمار در تعریف خانه و سرپناه . نقطه قوت و قابل تامل در اینگونه محیط ها ، تطبیق کامل آنهاست با بستر طبیعی و در نهایت امر معماری پایدار . هدف از انجام این تحقیق مقایسه روح حاکم بر فضاست در روستاهایی که بصورت طبیعی شکل گرفته اند ور روستاهایی که افراد بشر روی زمینی صاف و با خشت و گلی بنا کرد هاند. بررسی اینکه برای حفظ سرمایه های موجود چه با یاد کرد توسعه و مرمت این روستاها چگونه باید شکل بگیرد که آیندگان نیز میراث دار این تعامل دو طرفه انسان با طبیعت پیرامونش باشند اینکه آیا ما توانسته ایم در توسعه و مرمت روستا ریتم و روح حاکم بر این فضاها را دنبال کنیم