بررسی آزمایشگاهی در تفاوت شیار شدگی و کاهش حساسیت خزش دینامیکی آسفالت گرم درشت دانه با افزودنی نانواکسید آلومینیوم در مقایسه با نانو اکسید اهن

امروزه عملکرد ضعیف و عمر مفید کوتاه روسازی های آسفالتی در ایران و بسیاری از کشورهای در حال توسعه یکی ازبزرگترین چالش های پیش روی مهندسین و مدیران صنعت روسازی می باشد. علم نانو راهی جدید در منظر مهندسین صنعت قیر و آسفالت در راستای افزایش کیفیت و بالابردن عمر مفید روسازی های آسفالتی قرار داده است. از آنجاییکه بسیاری ازخصوصیات فیزیکی و عملکردی مخلوط های آسفالتی وابسته به کیفیت قیر مورد استفاده در آن می باشد . خرابی شیارشدگی یکی از عمده ترین خرابی هاییست که در روسازی های آسفالتی رخ می دهد. سالیانه بخشی ازبودجه کشورهای مختلف دنیا صرف مرمت و بازسازی خرابی شیارشدگی روسازی ها می گردد.مکانیزم شیارشدگی به گونه ای است که با تجمع تغییر شکل های دایمی بارهای تکرار شونده ناشی از ترافیک موجب گود افتادگی سطح رویه اسفالتی می شود .درنتیجه ، این عمل باعث افت شدید قابلیت بهره برداری ویا به اصطلاح شکست روسازی خواهد شد.راه های با خرابی شیارشدگی از لحاظ ایمنی نیزدچار مشکل می باشند. به همین دلیل محققان حوزه روسازی پیوسته در تلاشند تا باافزایش کیفیت مخلوط های آسفالتی، میزان وقوع این خرابی در راه ها را تا حد زیادی کاهش و زمان وقوع آن را تا حدممکن به تاخیر بیاندازند. دو عاملی که شیارشدگی را تشدید می کنند دما و خرابی رطوبتی هستند. بسیاری از تحقیقات نشان می دهد که می توان کیفیت مخلوط های آسفالتی را با استفاده از موادافزودنی بهبود بخشید. نانو اکسید آلومینیوم به عنوان یک ماده افزودنی در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفته نتایج این مقاله نشان می دهد استفاده از درصد های مختلف نانو اکسید آلومینیوم می تواند تا حد قابل توجهی مقاومت مخلوط های آسفالت را در دماهای مختلف افزایش دهد و پتانسیل خرابی رطوبتی را کاهش می دهد. در این مقاله به بررسی عملکرد مخلوط های آسفالت ماستیک درشت دانه پس از افزودن درصدهای مختلف نانو اکسید آهن در برابر تغییر شکل های ماندگار پرداخته شده است و در انتهای مقاله نیز مقایسه ای بین میزان تاثیر اکسید اهن وآلومینیوم انجام شده است.