بافت مردگی جوانه در انگور (مطالعه موردی: برای اولین بار در ایران در استان های کهگیلویه و بویراحمد و فارس)

ناهنجاری فیزیولوژیکی مرگ جوانه ی اولیه Primary bud necrosis یکی از مشکلات مهم در تاکستان ها می باشد که موجب کاهش عملکرد میگردد. پژوهش حاضر به منظور روشن شدن این مشکل بحرانی، در استان های کهگیلویه و بویراحمد در منطقه ی سی سخت طی سال های 1384-87 و در استان فارس در سال 1387-88 انجام گرفت. بدین منظور نسبت به ارزیابی تعیین میزان نیاز سرمایی، ارزیابی توزیع و پراکندگی ناهنجاری در ارتباط با دوره ی خفتگی، قطر شاخه و موقعیت گره، بررسی مقاومت به سرما، مطالعه بافت شناختی، تغییرات مواد معدنی، کربوهیدرات ها در جوانه، برگ و ساقه در بوته های میوه دار و بی میوه و تغییرات هورمون ها در هنگام نمو جوانه در هر دو بوته میوه دار و بی میوه اقدام گردبد. نتایج نشان داد که نیاز سرمایی در انگور عسکری برای سطح قابل قبول شکفتن جوانه لازم بوده و این نیاز با حداقل 200 ساعت سرما در 2 درجه سلسیوس تامین می گردد. از نظر توزیع مرگ جوانه، در شاخه های با قطر بیش تر و کم تر از 10 میلی متر، به ترتیب کم ترین و بیش ترین درصد بروز ناهنجاری در ماه های آبان و اسفند رخ داد. از نطر مقاومت به سرما، از دمای 20-تا30- درجه سلسیوس یک روند افزایشی در بروز مرگ جوانه های اولیه و ثانویه بود. نتایج بافت شناختی نشان داد که اولین نشانه ناهنجاری مرگ جوانه ی اولیه در منطقه مورد مطالعه در انگور عسکری، از 60 روز پس از شکفتن جوانه، آغاز گردید و تا فصل خزان نیز ادامه داشت. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش حاضر، در جوانه های بوته های میوه دار به دلیل داشتن میزان قند های محلول، نشاسته و سیتوکنین (زآتین) بیش تر و جیبرلین کم تر، میزان بروز مرگ جوانه ی اولیه کم تر بود