مروری بر روش های زمان بندی گردش کار در محیط ابر بر روی ماشین های مجازی با استفاده از الگوریتم های مختلف

محاسبات ابری به برنامه ها و سرویسهایی اشاره دارد که بصورت توزیع شده اجرا میشوند و از منابع مجازی استفاده می کند زمان بند کار، فرایند نگاشت کارها به منابع در دسترس بر پایه نیازمندیها و ویژگی کارها است. رایانش ابری شیوه جدیدی از ارایه خدمات برای کاربران است، که به عنوان فراهم کننده سرویس به صورت پویا در مقیاسی بزرگ روی منابع موجود در اینترنت شناخته میشود. هدف اصلی در استفاده از محاسبات ابری، کاهش هزینههای استفاده از منابع میباشد و منابع محاسباتی در سیستم هایمحاسبات ابری، به عنوان ماشیهای مجازی ارایه میشوند. بنابراین هر درخواستی که از طرف کاربران به ارایه دهندگان خدمات فرستاده شود بخشی از منابع آنها را به خود اختصاص میدهد. در محیط محاسبات ابری هر کاربر ممکن است برای اجرای هر کار، با صدها منابع مجازی روبرو شود. در این صورت تخصیص کارها به منابع مجازی توسط خود کاربر غیرممکن میباشد. از این رو مسیله زمان بندی کار در رایانش ابری، یک مسیله مهم وچالش برانگیز و از رده مسایل انپی 1 محسوب میشود. همچنین زمان بندی ماشینهای مجازی یکی از چالشهای مهم روشهای کاهش مصرف انرژی در ابر است. الگوریتم های زمان بندی نقش بسیار مهمی در محاسبات ابری دارند چراکه هدف زمان بندی این است تا زمان پاسخ را کاهش داده و بهرهبرداری از منبع را بهبود بخشد. برای این منظور الگوریتم های زمان بندی مختلفی وجود دارد. از این رو با توجه به اهمیت موضوع زمان بندی کار در محیط ابر، در این مقاله مروری بر الگوریتم های مختلف زمان بندی ارایه شده است.