تاثیر مقادیر مختلف منیزیم و روی بر خصوصیات و عملکرد کمی و کیفی چغندر قند در منطقه شمال خوزستان

با توجه به لزوم بالا بردن عملکرد کمی و کیفی محصولات صنعتی و استراتژیک در کشور منطقه و به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف منیزیم و روی بر خصوصیات و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند در منطقه شمال خوزستان آزمایشی به صورت اسپیلت بلوک بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار در سه تکرار به صورت کشت پاییزه و در مهر ماه سال زراعی 93-92 در زمین های زراعی منطقه ی هفت تپه شهرستان شوش دانیال (ع) اجرا گردید. در اجرای این تحقیق از رقم منوژرم پرمحصول اسپارتاک استفاده شد تیمارهای آزمایش شامل کاربرد کود منیزیم در چهار سطح صفر، یک دو و سه کیلوگرم در هکتار و کاربرد کود روی در سه سطح صفر، یک دو دو کیلوگرم در هکتار بود. با توجه به نتایج این مطالعه، محلول پاشی با عناصر منیزیم و روی در مراحل رشد رویشی بوته های چغندرقند قابل توصیه بوده و می تواند عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید را افزایش دهد. به طوری که بیشترین عملکرد ریشه در تیمار کاربرد 3 کیلوگرم در هکتار کود منیزیم با عملکرد 83/201 تن در هکتار و کمترین عملکرد ریشه در تیمار عدم کاربرد کود منیزیم با عملکرد ریشه 74/735 تن در هکتار به دست آمد. کاربرد کود ریز مغذی روی نیز توانست به طور معنی داری عملکرد ریشه را افزایش دهد به طوری که در تیمارهای کاربرد 1 و 2 کیلوگرم در هکتار کود روی عملکرد ریشه به ترتیب با مقادیر 81/485 و 81/920 تن در هکتار، نزدیک به 6 تن در هکتار از افزایش عملکرد برخوردار گردید. در بررسی اثر متقابل کاربرد منیزیم و روی اختلاف معنی داری در سطح پنج درصد بین تیمارهای مورد بررسی مشاهده شد و با اختلاف بسیار کم بیشترین عملکرد شکر سفید در تیمار کاربرد سه کیلوگرم در هکتار کود منیزیم به همراه یک کیلوگرم در هکتار کود روی با عملکرد شکر سفید معادل 13/83 تن در هکتار به دست آمد. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که کاربرد سطوح مختلف کودهای روی و منیزیم تاثیر چندانی بر خصوصیات کیفی چغندرقند از قبیل نیتروژن مضره، سدیم و پتاسیم موجود در ریشه، ضریب استحصال قند، درصد قند ملاس، درصد قند خام و درصد قند سفید نداشته است.