اهمیت تناظر مدل های عامل مبنا و پویاشناسی سیستم در فرآیند مدلسازی یادگیری سازمانی

علی رغم توجه به استفاده از رویکردهای تجمیعی و عاملمبنا به صورت مختلط، کمتر به نشان دادن منطقی و ریاضیاتی وجود تناظر میان این رویکردها و ارزش افزوده حاصل از آن به صورت مجزا توجه شده است. در این میان تناظر مدل های عامل مبنا و پویاشناسی سیستم غالبا بدیهی فرض شده است، در حالی که در این پژوهش به صورت ریاضی نشان داده خواهد شد که چنین رابطه ای وجود دارد و اتفاقا استفاده از مفهوم ریاضی آن کمک میکند تا بتوان در مورد نحوه مدلسازی یادگیری در سازمان نوآوری نمود. این نوآوری ضمن نشان دادن زاویههای دید متفاوت به یک سیستم، در توسعه دادن مدل های مربوط به هر رویکرد در هنگام تکمیل مدل های رویکرد دیگر و یا رویکردهای مختلط معادلاتی-رفتاری جالب توجه، نمود پیدا میکند که بسیار کاراتر از استفاده جایگزین از رویکردها و انتخاب تنها یکی از آنهاست که در ادبیات گذشته بیشتر رواج داشته است. در حقیقت با توجه به چنین مفهومی در دو رویکرد، نگاه طراحی بجای صرف نگاه تصمیم گیری بر فرآیند مدلسازی غالب میشود که اقتضای سیستم های پیچیده اقتصادی-اجتماعی امروزی است.