مرمت بافت های شهری با رویکرد پایدار

یکی از مهمترین ویژگی های شهر اسلامی هویت و اصالت آن است که بیانگرایدویولوژی نظام های حاکم بر این فضای جغرافیایی است. بر این اساس، شهر اسلامی بایستی بازتاب اندیشه های متعالی دین مبین اسلام در تمامی جوانب باشد. از سوی دیگر با مطرح شدن مفهوم پایداری در اواخر قرن بیستم و در پی آن معماری پایدار، مباحث مربوط به رابطه میان انسان، محیط و پایداری زیست و توسعه، به طور جدی در معماری و شهرسازی برای ایجاد تعادل میان سطوح متنوع زیستی با درک از محیط آغاز شده است. هدف اصلی تحقیق حاضر تبیین جایگاه معماری پایدار و رویکرد پایداری در بافت های فرسوده با بررسی توصیفی تحلیلی و مبتنی بر داده های منابع کتابخانه ای می باشد که در آن جایگاه پایداری به صورت عام و معماری پایدار به صورت خاص در شهرهای اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که شهر اسلامی با بهره جستن از اصول و ارزش های معماری پایدار می تواند شاخص هایی را که امروزه در شهرهای پایدار مورد توجه قرار دارند را رعایت نموده و به عنوان نمونه ای از شهر با الگوهای پایداری مطرح شود.