مسکن ایرانی در گذر زمان
محل انتشار: پنجمین کنگره علمی پژوهشی افق های نوین در حوزه مهندسی عمران، معماری، فرهنگ و مدیریت شهری ایران
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 505
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
UMCONF05_062
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397
چکیده مقاله:
خانه نخستین محیط مصنوعی است که بشر ابتدایی در شکل سرپناه برای مرتفع کردن نیازهای زیستی خود و ایجاد محیطی امن در برابر خطرها بنا نمود است. مسکن و محل سکونت آدمی کالبدی است که نشانی از خود فردی و جمعی وی را منعکس می سازد. این امر در مورد همه جوامع، از جمله جامعه ایران، صادق است. انسان ها در خانه بخشی از وجود و هویت خویش را نشان می دهند، آن را شکل می دهند، با آن زندگی می کنند و در فرایندی دایمی و هرلحظه، خودآگاهانه و ناخودآگاه، آنرا بارها و بارها بازسازی می کنند از این منظر، برای رسیدن به عناصر و عواملی که به چنین فضایی شکل می دهند و به تبع آن انسان ها به دنبال ساخت کالبدهایی هستند که آدمیان بر اساس نوع انتخاب ها و گزینش های خویش از میان بسیاری گزینه های ممکن برمی گزینند، نیازمند دانشی هستیم که ما را از جامعه ایران، فردیت ایرانی و سبک زندگی وی، و انتخاب ها، از جریان زندگی روزمره آگاه سازد. وقتی از نسبت میان سبک زندگی ایرانی و شکل مسکن سخن می گوییم، بی تردید عناصر و مولفه های گوناگونی را دخیل کرده ایم که مطالعه و بررسی آنها نیازمند پژوهشی میان رشته ای است. این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سارا سلیمانی بزچلویی
دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات
شادپور فولادی راد
مدرس دانشگاه، دکتری معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات،