نقش معماری در ارتباط بین جامعه و مجموعه های نیروگاهی

به نظر میرسد علیرغم سودمندی بسیار مجتمعه ای نیروگاهی، رابطه ای دوستانه مبتنی بر شناخت میان مردم و این دسته از بناها وجود ندارد. این در حالی است که مجتمعه ای نیروگاهی به دلایلی از جمله مقیاس کلان دارای ظرفیت های فراوانی بوده و برقراری ارتباط موثر میان آنها و مردم می تواند به ثمرات ارزشمندی منجر شود. این مقاله با روش پیمایشی به ارزیابی میزان آگاهی و شناخت مردم شهر تهران نسبت به مجموعه های نیروگاهی پرداخته، آنگاه به بررسی چند نمونه موردی در سطح بین المللی می پردازد که معماران آنها سعی در اصلاح رابطه میان ساختمان و شهروندان داشته اند. در طراحی پرشسنامه ها میزان آگاهی عموم از عملکرد نیروگاه ها، میزان سودمندی آنها ، تمایل ایشان به سکونت یا کار در مجاورت آنها و چند مورد دیگر مورد سنجش قرار گرفته است. تحلیل پرسشنامه ها نشان می دهند شناخت مردم شهر تهران از مجموعه های نیروگاهی اندک است و از بررسی نمونه ها این گونه استنباط می شود که معماری می تواند نقش موثری در بهبود رابطه میان شهروندان و مجتمعه ای نیروگاهی داشته باشد.