بررسی اهمیت و جایگاه قارچ های میکوریزا در تنش کم آبی

خشکی از بارزترین عوامل غیر زنده محدود کننده رشد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می گردد. تنش کم آبی بر هر یک از جنبه های رشد موثرند و موجب تغییرات آناتومی، مورفولوژی و فیزیولوژی در گیاهان می شود. در نتیجه عامل محدود کننده ای برای تولید محصولات کشاورزی به حساب می آید. امروزه استفاده از سیستم های کم نهاده و ابداع شیوه های نوین مدیریت بهره برداری از منابع به منظور دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار اهمیت فوق العاده ای پیدا نموده است. یکی از روش های افزایش پایداری گیاهان درمقابل تنش کم آبی استفاده از رابطه همزیستی میکوریزایی می باشد. همزیستی میکوریزایی با اغلب گیاهان منجر به تولید کلنی هایی در بخش خارجی ریشه شده و باعث افزایش سطح جذب ریشه تحت شرایط تنش خشکی شده و باعث بهبود تولید گیاهان زراعی می شود. این قارچ ها، بوسیله افزایش هدایت هیدرولیکی خاک، افزایش نسبت تعرق و کاهش مقاومت روزنه ای کاهش تعرق را بهبود می بخشد. این تغییرات سبب بهبود تغذیه فسفر گیاهان میکوریزایی تحت تنش کم آبی می شود. همچنین این رابطه همزیستی باعث افزایشسیستم دفاعی گیاه، کاهش خطر اکسیداسیون ناشی از تنش خشکی خواهد شد. ذخیره آب در هیف های میکوریزا و انتقال آن به گیاه در زمان تنش کم آبی شرایط بهتری را برای گیاه در زمان استرس فراهم می کند.