مقایسه هنر سفالگری و کارگاهای پخت سفال در پیش از تاریخ با کارگاه های سفالگری امروزی نمونه هم صفا چمستان

فلات ایران با تنوع اقلیمی خود یکی از مهمترین خاستگاه های اصلی پیدایش و گسترش صنعت سفالگری در جهان باستانشناسی به شمار میرود. روند رو به رشد سفالگری در طول هزاران سال، در هیچ منطقه ای از آسیای غربی مثل ایران نبوده است. نقاط عطف این روند بدون تردید در پیدایش سفال در حدود هزاره هشتم پ.م در منطقه زاگرس مرکزی و پیدایش چرخ سفالگری و تعامل کوره های سفالپزی در هزاره چهارم پ.م نمود پیدا کرده است. سفال در واقع نخستین محصول هنری و صنعتی مردمان اولیه و حاصل نیاز و شعور آدمی، در به کارگیری عوامل طبیعت است، و از آنجا که مواد اولیه آن شامل: خاک، آب ، و آتش در سرزمینهای محل سکونت بشر یافت میشده است، نشانه های تولید آن را در تمامی نقاط مسکونی انسان مشاهده میکنیم.امروزه نیز با تاسی از گذشته واز ترکیب مواد سنتی و جدید کارگاهی نیز به پخت سفال های در طرح واندازه های مختلف میپردازد که به تحلیل و توصیف آن پرداخته خواهد شد.