بررسی تطبیقی معماری کانون های پرورش وخلاقیت کودکان در ایران و جهان

آغاز پرورش بسیاری از توانایی های انسان در دوران کودکی است، آغاز پرورش قدرت تخیل و خلاقیت نیز در دوره کودکی شکل می گیرد. منبع خلاقیت را باید در تجربیات دوره کودکی فرد یافت از این رو لازم است تا در مراحل آغازین رشد کودک با ایجاد شرایط، تجهیزات و امکانات لازم پرورش خلاقیت او مورد توجه قرار گیرد. کودکان حساس ترین و تاثیر پذیر ترین گروه سنی جامعه را تشکیل می دهند و در حساس ترین و مهم ترین سال های زندگی شان یعنی زمانی که پایه های رشد شخصیتی ذهنی جسمی و اجتماعی آنها شکل می گیرد تا زمانی که وارد شهر می شوند نیازمند این هستند تا زندگی اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند و این امر مستلزم فراهم بودن فضایی کودکانه و صمیمانه است. محیط های یادگیری کودکان فضاهایی صمیمی اند که بستری مناسب برای خلاقیت کودک را فراهم می آورند و او در آنها فرصت لازم برای کاوش در دنیای اصوات، رنگ ها و حرکات را در می یابد. در گذشته علیرغم جمعیت قابل توجه کودکان در ایران به این مهم توجه چندانی نشده است اما امروزه توجه به این بخش از جامعه بسیار حایز اهمیت بوده و در همین راستا در سال های اخیر با ایجاد تغییر در نظام های آموزشی و سازگار نمودن بستر یادگیری با نیازهای کودکان بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است چرا که فضاهای طراحی شده مناسب با ابعاد وجودی کودک می تواند نقش بهترین استاد را برای او داشته باشد. استفاده از فضاهای انعطاف پذیر امکان بهره گیری بهتر از فضا را در راستای تربیت و پرورش خلاقیت کودکان به وجود می آورد. این مقاله با هدف بررسی نمونه های موفق داخلی و خارجی به منظور دستیابی به شاخص های کاربردی در طراحی مکانی و فضایی مجموعه کانون پرورش و خلاقیت کودکان انجام گردیده است . در این پژوهش از روش میدانی و کتابخانه ای به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. روش انجام پژوهش به این صورت بوده است که پس از شناخت و بررسی نمونه ها و مطالعه منابع موجود نتایج نهایی حاصل شده و شاخص های پیشنهادی در این زمینه ارایه شده است.