رتبه بندی عناصر معماری زمینه گرای کالبدی در ایجاد حس تعلق ( مطالعه موردی: موزه ی هنرهای معاصر تهران )

بناها نقش مهمی را در حیات شهرها بازی می کنند و حس تعلق ساکنان آنها به این بناها جان می بخشد. متاسفانه فرآیند توسعه ی شهری به سوی ابعاد کالبدی تمایل یافته و نتیجه این امر گسستگی رابطه انسان با مکان است به گونه ای که شهروند تعلق به آن را حس نمی کند؛ که این امر باعث می شود نقش عدم توجه به زمینه در طراحی و ساخت بناها مسیله ی مهمی به نظر برسد. مقاله حاضر تلاشی برای ارزیابی و رتبه بندی مولفه های زمینه گرایی کالبدی در ایجاد حس تعلق است. نمونه ی مورد بررسی موزه هنرهای معاصر تهران است. جامعه آماری این تحقیق را 113 نفر افراد مراجعه کننده به موزه ی استفاده شده است. نتیجه ی spss هنرهای معاصر تشکیل می دهند. در بررسی تحلیل آزمون فرضیات پژوهش از نرم افزار پژوهش بیانگر آن است که از بین شش مولفه ی معماری زمینه گرایی کالبدی، دسترسی بیشترین تاثیر را در ایجاد حس تعلق دارد.