امنیت زنان بزه دیده در پرتو اتخاذ سیاست کیفری افتراقی

بزه دیدگی زنان یکی از اقسام بزه دیدگی محسوب می شود که در شاخه ی بزه دیده شناسی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد؛ به دلیل ویژگی های خاص زنانگی همانند خصوصیات جسمی و روحی، زنان در معرض بزه دیدگی بیشتری نسبت به مردان قرار می گیرند.به همین دلیل زنان در زمره بزه دیدگان بالقوه محسوب می شوند. با توجه به زمینه های بزه دیدگی بیشتر زنان، قانونگذاران کیفری تلاش دارند تا در دو بعد ماهوی و شکلی نوعی سیاست کیفری افتراقی در مورد زنان اتخاذ نماید. در بعد ماهوی تعیین جرم انگاری های خاص و یا تعیین کیفر مشدد از قسام حمایت های ویژه مقنن کیفری از زنان است؛ در بعد شکلی نیز تسهیل فرایند حضور و دسترسی زنان به مراجع کیفری و یا حضور در نزد پلیس و یا دسترسی به خدمات ویژه ،می تواند اتخاذ نوعی سیاست کیفری افتراقی نسبت به زنان باشد. قانونگذار ایران در بعد ماهوی توانسته است در پاره ای از موارد همچون جرم انگاری جرایم جنسی علیه زنان و یا جرایم علیه شخصیت معنوی آنان، سیاست کیفری افتراقی در این زمینه اتخاذ نماید که البته خلاهای قانونی همچنان مشهود است؛ در بعد شکلی به نظر می رسد قانونگذار ایران، کمتر حمایتی افتراقی از زنان به عمل آورده است و در این خصوص قوانین نسبت به زنان بزه دیده همانند مردان بزه دیده است.