استفاده از انرژیهای نو در حفاظت از محیط زیست

افزایش مصرف حاملهای انرژی بویژه سوختهای فسیلی و برق در بسیاری از کشورهای در حال توسعه بمنظور پیشرفت صنعتی و تغییر شرایط زندگی و رفاه اجتماعی یکی از عوامل اجتناب ناپذیر و در عین حال تاثیرگذار بر روند انتشار گازهای آلاینده و گلخانه ای و نیز تولید و پراکنش آلودگیهای زیست محیطی و نیز تخریب و یا از بین رفتن منابع طبیعی به شمار می آید . قدر مسلم آن بوده که در رابطه با برخی از گازها ، تغییر سوخت مصرفی به گاز طبیعی استفاده از سوختهای پاک و سبز و اصلاح مصرف سوخت می تواند موجب کاهش میزان انتشار گازهای مختلف و نیز کاهش آلودگی و تخریبهای زیست محیطی شود از طرفی در دهه های اخیر رویکرد بسیاری از فعالیتهای جهانی ، در کشور ما در پی دستیابی به راهکارهایی بوده که بتواند منجر به کاهش و حداقل تثبیت انتشار گازهای گلخانه ای و مقابله با فعالیتهای مخرب محیط زیست گردد در حال حاضر سه رکن اصلی توسعه پایدار یعنی انرژی ، محیط زیست و اقتصاد مجموعا متاثر از کنش این عوامل با یکدیگر و بهره برداری اصولی از امکانات موجود در کشور هستند . بسیاری از کنوانسیونها، معاهدات ، بیانیه ها ، دستورکارها و نیز سازو کارها و فعالیتهای محیط زیست در جهان برای دستیابی به توسعه پایدار از دیدگاه انرژی در سطوح بین المللی ، منطقه ای ، ملی و بومی بر این اصول اتفاق نظر داشته که بهبود کیفیت سوخت مصرفی ، ترکیب منطقی و متناسب حاملهای انرژی مصرفی ، افزایش کارایی تجهیزات مورد استفاده ، بهبود استفاده از سامانه های مدیریت ، نظارت ، ارزیابی ، اطلاع رسانی و تولید و توزیع مطلوب آمار و اطلاعات انرژی و همچنین محیط زیست و توجه به هزینه های زیست محیطی و ارزش منابع می تواند منجر به کاهش فعالیتهای مخرب محیط زیست , تثبیت انتشار گازها و آلودگی زیست محیطی و نیز سرعت بخشیدن به اقدامات منتهی به دریافت پایداری انرژی در مسیر توسعه پایدار گردد . در این رابطه ایجاد یک سامانه برنامه ریزی شده و نظامند از عادات، سنتها ، قوانین و قواعد انرژی سازگار با محیط زیست به تفکیک مناطق آب و هوایی و یا اقلیمها در هر استان کشور و کلان شهرها می تواند نظارت ، پشتیبانی ، ارزیابی و اعمال معیارها ، شاخصها و استانداردهای ملی و بین المللی محیط زیست انرژی را به راحتی میسر سازد .