ارزیابی و مقایسه ی رفتار چرخه ای مهاربندهای کمانش ناپذیر و معمولی تحت بار انفجار

سازه هایی بی شماری وجود دارند که احتمال وقوع انفجار در نزدیکی آن ها وجود دارد و در این میان، ساختمان هایی همچون پایگاه های نظامی و بیمارستان ها از اهمیت زیادی برخوردار می باشند. نقش حیاتی این سازه ها پس از وقوع انفجار، علی الخصوص در امر کمک رسانی، مهندسین را بر آن می دارد که به کمک روش هایی علاوه بر تامین پایداری این سازه ها در جهت حفظ عملکرد آن ها پس از وقوع انفجار، قدم بردارند به طورکلی دو روش برای مقاوم سازی سازه ها در برابر تحریکات دینامیکی مانند انفجار وجود دارد. درروش اول طراحی بر اساس مقاومت، سختی و شکل پذیری سازه صورت می گیرد حال آن که درروش دوم از سیستم های کنترل ارتعاشات (سیستم های اتلاف انرژی) استفاده می شود. امروزه با توجه به ضعف ها و معایب روش اول، توجه مهندسین از افزایش ظرفیت سازه ها به سمت استهلاک انرژی در سازه و کاهش پاسخ های لرزه ای معطوف شده است. به طورکلی تمام ساختمان ها بایستی برای مقاومت در برابر نیروی زلزله، باد، انفجار و دیگر نیروهای جانبی مقاوم شوند. در این مقاله رفتار قاب یک دهنه یک طبقه ی مقاوم شده با بادبند های کمانش ناپذیر و معمولی در کنترل نیروی ناشی از انفجار بررسی می شود. قاب یک دهنه یک طبقه ی موردمطالعه در نرم افزار آباکوس مدل سازی می شود و تحت بار انفجار 500 کیلوگرمی در فواصل 25، 50، 75 و 100 متری از سازه قرار می گیرد و پاسخ ها با یکدیگر مقایسه می شوند. لازم به ذکر است که به جای مدل سازی بتن در بادبند کمانش ناپذیر از فنر استفاده می شود. نتایج نشان می دهد قابی که دارای بادبند کمانش ناپذیر است نیروی انفجار را به مراتب بهتر مهار کرده و سازه به مراتب کمتر دچار خرابی شده است.