تحلیلی بر امنیت در پارک های شهری (مطالعه موردی: پارک ولیعصر تبریز)

نیاز به امنیت، همواره از بنیادی ترین نیازهای انسان در جامعه بشری به شمار می رود. مبحث امنیت از نظر روان شناسی به خصوص در بهداشت روانی و در آسیب شناسی روانی اهمیت بسیار دارد. آرامش، رشد، شکوفایی انسان، بروز همه استعدادها و خلاقیت ها و نیل به همه کمالات انسانی در سایه امنیت به دست می آید. از آنجا که فضاهای شهری امروزی مولفه ای برای وقوع نابهنجاری های شهری و در نتیجه عدم وقوع امنیت در شهر می باشد، بنابر این بررسی جنبه های کیفی و کمی امنیت چه از لحاظ کالبدی و چه از لحاظ اجتماعی در فضاهای شهری مخصوصا پارک ها امری ضروری است. بدین منظور پژوهش حاضر به بررسی امنیت محیطی در پارک ولیعصر تبریز پرداخته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی می باشد. تعداد 383 پرسش نامه از طریق فرمول کوکران به دست آمد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار، spss بهره گرفته شده است. بدین منظور از آزمون t تک نمونه ای استفاده گردید. با توجه به نتایج آزمون t تک نمونه ای پارک ولیعصر از لحاظ شاخص کلی امنیت (مجموع زیر شاخص احساس امنیت و عدم احساس امنیت)، بالاتر از میزان Test Value (میانگین) است و هم چنین سطح معناداری در این 99% می باشد. بنابراین پارک ولیعصر از لحاظ امنیت وضعیت مطلوبی دارد.