تعیین بهترین نسبت ارتفاع به دهانه(قطر) در گنبد تک لایه دیامتیک

امروزه در سراسر دنیا سازه های فضاکار به سرعت در حال پذیرش و مقبولیت در بین طراحان و مهندسین سازه می باشند. این امر را نمی توان تنها مرهون جذابیت و زیبایی بیشتر این سازه ها دانست. دلایلی از جمله ذخیره مقاومتی، قابلیت حمل بارهای بزرگ متمرکز و غیر متقارن به دلیل سختی و صلبیت زیاد در محبوبیت این سازه ها موثر بوده است. استفاده از این سازه ها با طرحی بهینه بسیار حایز اهمیت است. طرح بهینه این سازه ها عبارت است از تعیین متغییرهای طراحی با روشی معین بطوریکه وزن سازه حداقل شود. به همین دلیل در این تحقیق سعی بر بهینه سازی وزنی سازه های فضاکار گنبد دیامتیک تک لایه می باشد و لذا هدف اصلی این مقاله تعیین بهترین نسبت ارتفاع به دهانه (قطر) در گنبد تک لایه دیامتیک است. مطالعات فراوانی توسط محققین جهت بهینه کردن شکل ظاهری سازه های فضاکار و یافتن روش خاص برای محاسبه نسبت ارتفاع به دهانه گنبدها انجام شده است. در این مطالعه متغییر اصلی طراحی، ارتفاع گنبد می باشد. در این تحقیق از یک سری داده های گسسته و مشخص نمونه گیری شده و نمونه ها مدل سازی شده و به نرم افزار منتقل می شوند. نمونه های مورد نظر این تحقیق در نرم افزار FORMIAN کد نویسی سده و سپس در نرم افزار SAP مدلسازی شده اند. لذا با مطالعه بر روی بارهای وارده به این گونه سازه ها و توزیع مناسب مطابق آیین نامه سازه های فضاکار روی مجموعه نمونه ای از سازه-ی گنبد دیامتیک با دهانه ی ثابت و ارتفاع های متفاوت بحث و بررسی روی نتایج خروجی، به دست آوردن ارتفاع بهینه جهت یک دهانه مشخص از گنبد مناسب و بهینه می باشد. نتایج نشان داد، بهترین نسبت ارتفاع به دهانه در بازه 0.10 تا 0.13 قرار دارد، بنابراین در این تحقیق 0.12 به عنوان مناسب ترین نسبت ارتفاع به دهانه در گنبد تک لایه دیامتیک پیشنهاد می شود.