تاثیر معماری فضاهای آموزشی انعطاف پذیر بر ارتقاء خلاقیت در کودکان

آموزش زیربنای ساخت جامعه سالم و فرهنگ آن می باشد و آنچه امروزه آن را بیش از هرزمانی به صورت پدیده ای پیچیده درمی آورد، تعدد عوامل سازنده آن و روابط نامحدود میان آن ها و درعین حال کلیت آن هاست. برای پرورش خلاقیت، ضرورت به کارگیری شیوه های درست تربیتی ضروری است و اگر اهمیت این موضوع نادیده گرفته شود می توان با صراحت بیان داشت با افزایش سن کودک، خلاقیت نیز در او سرکوب می شود. فضاهای آموزشی سنتی در کشور ما جوابگوی کامل برای بروز خلاقیت در کودکان نمی باشد. یکی از فضاهایی که موجب رشد خلاقیت درکودکان می گردد؛ فضاهای انعطاف پذیر می باشد که در این نوشتار به آن پرداخته می شود، افزایش ویژگی انعطاف پذیری و خلاقیت در کودکان می تواند شرایط مناسبی را برای ایجاد تغییرات در کودکان فراهم نماید. به همین خاطر در این نوشتار بر آن شدیم تا تاثیر معماری فضاهای آموزشی انعطاف پذیر بر ارتقاء خلاقیت در کودکان بپردازیم. این پژوهش دارای ماهیتی توصیفی و تحلیلی است و گردآوری اطلاعات آن عمدتا مبتنی بر روش کتابخانه ای و اسنادی است. بدین منظور با بهره گیری از کتب، مقالات و سایر اسناد موجود داخلی و خارجی مرتبط با موضوع، اطلاعات موردنیاز گردآوری گردیده است.