تاثیر ساختار فضایی در الگوی توسعه شهری پایدار، نمونه موردی شهر کپنهاگ

یکی از مهمترین گرایشهای حال حاضر تحقیقات طراحی مباحث مرتبط با توسعه شهری پایدار است. بدون شک بحث از پایداری و توسعه پایدار بدون توجه به شهرها و شهرنشینی، بی معنی خواهد بود. با توجه به پیچیدگی ذاتی شهرها و ابعاد مختلف تاثیرگذاری آن ها، شناخت عوامل اصلی و کلیدی در جهت دستیابی به پایداری شهری ضروری به نظر می رسد.. این مقاله با مطرح کردن این فرض که علی رغم، توسعه فضاهای شهری و تغییرات ساختار فضایی شهرها چگونه راهکارهای توسعه پایدار شهری قابلیت تحقق پذیری پیدا می کنند، شهر کپنهاگ را مورد مطالعه قرار داده است. استراتژی توسعه ساختار فضایی شهرکپنهاگ بر 4 اصل استوار است که سبب تاثیرات مختلفی بر ساختار اقتصادی، اجتماعی،فرهنگی و وزیست محیطی شهر شده است، که از میان آنها می توان به افزایش تعاملات اجتماعی،توسعه گردشگری بوسیله ایجاد پارک ها،مشارکت عمومى و همیارى ساکنین با مدیریت شهرى در توسعه پارک ها و پیاده راهها، ایجاد پیاده راه های سبز و محیط دوچرخه سواری و .... اشاره کرد. در این نوشتار با استفاده از روش توصیفی تحلیلی راهکارهای عملیاتی تحقق توسعه پایدار شهری کپنهاگ علی رغم توسعه ساختار فضایی آن مورد بررسی قرار می گیرد.