نشانه شناسی و معناگرایی ذهن

نشانه بخشی از یک پدیده معین و ملموس است که غایب می باشد و ذهن انسان در مواجه با پدیده های اطرافش به جستجوی معانی و مفاهیم پنهان می گردد . مفاهیمی که توسط مخاطب کشف می شود, ضمیر مکاشفه گر ذهن انسان را آشکار می کند. با توجه به همین ویژگی در ساختار ضمیر انسان است که ارتباط معنایی نزدیکی بین آموزش , فرهنگ و نشانه ها پیدا می شود و بر اساس همین دریافت ها , تجزیه وتحلیلیهایی صورت می گیرد که گاها نمود خارجی و سمبولیک در بطن یک جامعه پیدا می کنند. هدف از این پژوهش تاثیر آموزش و آموزه های اجتماعی افراد در مواجه با متون اجتماعی می باشد . در پژوهش حاضر ابتدا با استفاده از مطالعات مکتوب به تعاریف پایه در علم نشانه شناسی پرداخته شده است و در ادامه تحقیقاتی بروی خوانش چند اثر از آثار معماران بزرگ توسط مخاطبان خاص صورت گرفته است . نتیجه نشان می دهد, که ارتباط تنگاتنگی بین آموزه ها و محیط اجتماع زیستی در رمزگشایی ومعناگرایی نشانه ها وجود دارد.