پایشی بر معماری پایدار سکونتگاه های زیرزمینی

واژه سکونتگاه(Dwelling) به برقراری یک ارتباط معنادار بین انسان و محیط پیرامونش تاکید می کند. انسان به واسطه فضای فیزیکی سکونتگاه خود، معنای رفتار سنتی- اجتماعی خود را به صورت نمادین بیان می کند و به این وسیله، هویت و جهت گیری خود را در زندگی نشان می دهد. این مقاله با روش تحقیق کیفی از طریق تجزیه و تحلیل روش های ساخت وساماندهی فضا در سکونتگاه های زیرزمینی ایالت شانگزی در شمال غربی چین درجستجوی معنای سکونتگاه در این منطقه است. همچنین این مقاله در تلاش برای درک این مطلب است که چگونه ساکنین با شرایط سخت اقلیمی هم نوا شده و با توجه به شیوه ی زندگی(Life style) معماری زیرزمینی را ایجاد کرده اند که مصداق خوبی برای معماری پایدار می باشد. یافته های این تحقیق که براساس مطالعه و ترجمه کتب و مقالات تخصصی و پردازش آن ها به دست آمده است روشن می-کند که سکونتگاه های زیرزمینی که به خانه غار معروف هستند تنها از طریق حفاری و با استفاده از مصالح اندک ساخته می شوند. این خانه ها در مقابل سرما وگرما عایق اند و به دلیل کم بودن هزینه ساخت و نگهداری، به خوبی جوابگوی شرایط و نیازهای مردم فقیر منطقه که از راه دامداری امرارمعاش می کنند می باشد. معماری سنتی و حال سکونتگاه های زیرزمینی به خوبی اثر طبیعت و زندگی مردم را نشان می دهد و اینجاست که معنای واقعی سکونتگاه تجلی پیدا می کند.