مفهوم پردازی استعداد در فرایند مدیریت استعداد

یکی از مهم ترین مسایلی که مناقشات جدی را از صور مختلف در حوزه مدیریت استعداد پدید آورده است مفهوم استعداد است. طیف گسترده تعاریف ارایه شده، با توجه به بافت متفاوت سازمان ها و دیدگاه های متفاوت نظریه پردازان منجر شده است تا مفهومی که بتوان بر اساس آن دیدگاهی مشترک نسبت به استعداد داشت به دست نیاید. از این رو در این تحقیق تلاش شده است تا به مفاهیم استعداد از نگاه نظریه پردازان مختلف پرداخته شود. اهمیت این موضوع از آن حیث است که سنگ بنای استقرار و پیاده سازی فرایند مدیریت استعداد در سازمان، تعریف دقیق این مفهوم می باشد. . برای انجام تحقیق حاضر از روش تحقیق مرورری بهره گرفته شده است. روش گردآوری داده ها روش مطالعه کتابخانه ای و جستجوی اطلاعات، بررسی مقالات، کتاب ها، رساله های منتشر شده بوده است. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد مفهوم استعداد مسیله ای نسبی است نه مطلق، همسویی میان استعداد فرد با بافتی که در آن قرار گرفته است، یعنی قرارگیری در مکان مناسب، موقعیت مناسب و یا زمان مناسبدر واقع استعداد را باید برای هر بافت سازمانی، در قالب فرهنگ، محیط و نوع کار تعریف کرد. بنابراین در هر سازمانی نخست باید با مطالعه تعاریف موجود و تحقیق و بررسی تعریف مطلوب رویکرد و تعریف مورد پذیرش از استعداد در آن سازمان مشخص گردد تا با توجه به آن، طراحی و پیاده سازی سیستم مدیریت استعداد صورت پذیرد. ابعادی که در تعریف استعداد از نگاه نظریه پردازان مختلف بیشترین تاکید به آنها شده است، شامل: پتانسیل، عملکرد، شایستگی، انگیزه، تعهد و شرایط محیطی می باشد.