بررسی رویکردهای موجود به بحث ایمنی آتش و ارزیابی میزان اثربخشی هر کدام از آنها

در ایران، با گسترش حساسیت روی موضوع ایمنی حریق، روز به روز دستورالعمل های سختیرانه تری نسبت به بحث ایمنی آتش از سوی مراجع ذی صلاح در حال وضع شدن میباشد. اما این دستورالعمل ها همگی مبتنی بر رویکرد تجویزی میباشد. اما تجربه کشورهایی که با این رویکرد بحث ایمنی آتش را دنبال نموده اند نشان دهنده آن است که این رویکرد قادر به تامین ایمنی آتش نمی باشد. در واقع امروزه کشورهای توسعه یافته نظیر برخی کشورهای اروپایی (مانند انگلستان و سوید)، استرالیا، نیوزلند، ژاپن، کانادا و امریکا به تدریج در پی تغییر رویکرد از تجویزی به عملکردی میباشند. رویکرد مبتنی بر عملکرد، با توجه به توسعه روز افزون معماری و در پی آن افزایش پیچیدگی آن که باعث افزایش ریسک حریق نیز میگردد، تلاش دارد تا راهنمایی های شفاف تر و منطقی تری را نسبت به دستورالعمل های تجویزی ارایه دهد. این موضوع یکی از اصلی ترین دلایلی است که کشورهایی عنوان شده را مجاب نموده تا به سمت رویکرد مبتنی بر عملکرد سوق پیدا کنند. با این وجود در ایران موانعی در برابر این تغییر رویکرد وجود دارد که در این مقاله قصد داریم تا حدودی به شرح آنها بپردازیم.