بررسی تاثیر کیفیت آب رودخانه های دشت بهبهان در 3 ایستگاه بر تولید محصول ذرت

رودخانه ها از جمله مهمترین منابع تامین کننده آب در بخش کشاورزی به حساب می آیند، بنابراین توجه به خصوصیات کیفی جهت بهره وری هر چه بهتر آنها از اهمیت ویژه ای در هر منطقه برخوردار می باشد. یکی از مهمترین اهداف مدیران، مسیولان و برنامه ریزان منابع آب، بررسی و پیش بینی پارامترهای کیفی در منابع مختلف آبی و تامین کننده بخش های مختلف مصرفی به خصوص بخش کشاورزی است که بیشترین بخش مصرفی آب به حساب می آید. از آنجایی که مهم ترین پارامترهای کیفی از لحاظ کشاورزی EC و SAR هستند در این پژوهش این موارد در 3 ایستگاه بر رودخانه های مارون، خیرآباد و زهره در دشت بهبهان طی روندی 5 ساله از سال آبی 1389 تا 1393 مورد بررسی قرار گرفت و تاثیر آنها بر میزان محصول دهی ذرت به عنوان کشت غالب تابستانه منطقه، مورد ارزیابی واقع شد. تجزیه و تحلیل های واریانس برای منابع آب مورد بررسی توسط نرم افزار SPSS انجام و با بررسی روند افزایش هدایت الکتریکی آب در ایستگاه ها، پارامترهای موثر بر شوری با مقادیر استاندارد از نظر کشاورزی مقایسه شدند. نتایج نشان داد که با گذشت زمان طی دوره آماری، میزان هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم در اغلب ایستگاه ها روند افزایشی و رابطه بین هدایت الکتریکی (EC) و نسبت جذب سدیم (SAR) همواره مستقیم بوده است. از نظر کشاورزی آب رودخانه مارون در ایستگاه تنگ تکاب و رودخانه خیرآباد در ایستگاه آب شیرین طی دوره آماری در کلاس C3S1 واقع شده که از نظر آبیاری شور اما قابل استفاده برای کشاورزی است. آب رودخانه زهره در ایستگاه دهملا در کلاس C4S1 قرار دارد که از نظر آبیاری خیلی شور بوده و برای کشاورزی نامناسب می باشد. نتایج حاصل از متوسط برداشت در واحد سطح ذرت در ایستگاه رودخانه ها، طی دوره آماری نشان داد که کشت ذرت در ایستگاه های تنگ تکاب و آب شیرین مناسب و در ایستگاه دهملا نامناسب است.