بررسی راهکارهای اجرایی برای تبدیل سامانه های آبیاری بارانی کلاسیک به آبیاری موضعی با نوارهای آبیاری

استفاده توام از امکانات سیستم های آبیاری بارانی برای تبدیل موقت آنها به سیستم های آبیاری موضعی چندین سال است که در مجامع مختلف علمی - اجرایی مطرح می باشد و نظرات متفاوتی در رابطه با آن ارایه شده است. در ایران، تا کنون این مسیله در سطح وسیع مورد توجه و استفاده قرار نگرفته و دیدگاه های مبتنی بر مزایا یا معایب آن متنوع می باشد که دامنه ای وسیع از مسایل طراحی و اجرا تا مسایل اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی را شامل می شوند. در هر حالت، به نظر می رسد با توجه به روندکاهش منابع آب کشاورزی در کشور، توجه به این مساله در آینده نه چندان دوراجتناب ناپذیر شود.در این مقاله راهکارهای تبدیل سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت به سیستم های آبیاری موضعی با نوارهای آبیاری tape و برخی از محدودیت ها و امکانات آن بررسی شده و پیشنهادهایی برای بهبود استفاده تلفیقی از این سیستم ها ارایه شده است. با توجه به کمبود منابع آبی و ضرورت افزایش راندمان آبیاری، به نظر می رسد مجهز کردن سیستم های آبیاری بارانی به تجهیزاتی که بتوانند در مواقع لزوم آن ها را به سیستم های آبیاری موضعی تبدیل کنند، ضرورت دارد و بهتر است در حد امکانات ملی موجود، مد نظر قرار داده شوند.