کاربرد برخی از فن آوری های پیشرفته ی تولید مثلی در پرورش گاومیش

گاومیش یکی از دام های مهم در کشورهای آسیای جنوبی و مدیترانه به شمار می رود. امروزه بازده تولیدمثلی این حیوان به دلیل برخی مشکلات از جمله مسایل مدیریتی، تغذیه نامناسب، عدم درک کافی از فیزیولوژی این حیوان و همچنین شرایط زیست محیطی به خطر افتاده است. از این رو استفاده از برخی فن آوری های کاربردی در زمینه پرورش این دام بسیار ضروری به نظر می رسد. استفاده از پروتکل های هم زمانی فحلی به منظور افزایش بازده تولید مثلی در گاومیش اجرا شده که این روش ها مشابه روش هایی است که در گاو مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از این پروتکل ها باعت افزایش نرخ بارداری (30 تا 50 درصد) شده است، که این افزایش نرخ در مقایسه با شرایط فحلی طبیعی، بسیار قابل توجه می باشد. استفاده از اسپرم های منجمد تعیین جنسیت شده در مقایسه با اسپرم های معمولی در میزان باروری تلیسه های گاومیش تاحدودی رضایت بخش و امیدوارکننده گزارش شده است. در زمینه توسعه و تکامل فرآیند سوپراوولاسیون و انتقال جنین در محیط In vivo پیشرفت های به دست آمده ولی در مقایسه با گاو کمتر موفق و موثر بوده است. در سال های اخیر، استفاده از تکنیک های اولتراسونوگرافی برای مطالعه فولیکول های گاومیش، باعث مشخص شدن الگوهای رشد، تکامل و تحلیل فولیکول شده است که این موفقیت به نوبه خود می تواند منجر به بهبود باروری در گاومیش ماده می گردد.