درک و بیان معماری (با نگاهی نقادانه به سرفصل دروس پایه رشته معماری)

معماری را می توان فنی هنرمندانه دانست. لذا در آموزش آن می بایست دانش فنی و هنری بطور همزمان آموزانده شود. آموزش هنرها بر پایه مهارت آموزی می باشد، برای خلق هر اثر هنری ، آموختن مهارتهای مورد نیاز برای خلق اثر ، الزامیست. اگر محصول معماری را اثری هنری وابسته به فن و تکنولوژی دانست، اموزش مهارتها، پیش نیازی برای خلق اثار معماری خواهد بود. در اموزش معماری در ترمهای ابتدایی ، اموزش مهارتهای مورد نیازبه دانش آموزان ، از مسایل مهم و ضروری خواهد بودکه این مهم در دروس پایه فراهم خواهد شد و از آنجاییکه منبع یا ماخذی برای ارایه الگوی تدریس به جهت آموزش بهینه این مهارتها در هیچ کجا وجود ندارد، لذا این موضوع به یک معضل در زمینه آموزش معماری و نتایج حاصل از آن بدل شده است و این موضوع زمانی اهمیت می یابد که هر مدرس بنا بر سلایق و آنچه خود در سالها پیش آموزش دیده است، و یا بنا به مهارتی که بیشتر کسب کرده است، محتوای آموزشی کلاس را تنظیم و ارایه می کند. از آنجا که سرفصل مصوب وزارت علوم نیست درین زمینه کارگشا نبوده، لذا این موضوع به یک بحران آموزشی بدل گشته است. این مقاله در راستای انجام یک طرح پژوهشی با عنوان بازنگری تمرینات عملی دروس درک و بیان 2و1، به منظور ارایه طرح درسی با هدف بهینه سازی مهارت آموزی دانشجویان معماری، با شناسایی نیازها و تواناییهای ،سعی در بیان این مشکل و ارایه راه حل در این زمینه را دارد. که در آن از تجربیات 10 سال تدریس در این دروس و ارایه تمرینات مختلف و بررسی نتایج آن استفاده شده است.